DOET UW FRAUDE BOODSCHAPPEN?

Het lijkt hier wel de derde wereld. Beestachtige taferelen met angorakonijnen die aan het licht komen (De taferelen. De konijnen komen niet aan het licht; dat wordt automatisch geregeld. Snap dat nou); Kledingbedrijven die zich distantiëren van het leed op de werkvloer in Bangla Desh waar ze tegen een hongerloontje voor u die veels te luxe alpaca broekpakken macrameeën, en – hartstikke hier in Alphen aan de Rijn – (tromgeroffel) ..verkiezingsfraude.

Je hoeft er niet meer voor naar Monrovia: ook hier blijkt nu dat verkiezingsresultaten niet zuiver op de graat zijn. Dat kwam aan het licht toen bij telling van de stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen in Alphen aan de Rijn bleek dat – zit u stevig?- iemand twee keer gestemd had in Hazerswoude-Rijndijk. Mugabe in Zimbabwe is er niks bij. Maar: dankzij deze fraude is nu in de aan het oppervlak braaf uitziende gemeente het democratisch proces hopeloos ontwricht. De restzetel die zo in het geding kwam blijkt nu van GroenLinks te zijn, en niet van RijnGouweLokaal. Dat wordt weer nàchten wakker liggen.

Alsof dat nog niet erg genoeg is blijkt nu dat al die mensen die zich in de schulden hebben gestort om zo’n e-Sigaret aan te schaffen dat ook voor Jan-met-de-korte-naam (doedel) gedaan hebben, want het blijkt dat ook de e-peuk schadelijk is voor gebruiker en omgeving en helemaal niet “gezonder”. De meeste mensen hadden dat natuurlijk al wel bedacht. Per slot van rekening is een elektrische stoel ook slechter voor je dan een gewone, dat weet een kind.

Na mijn vorige stukje over surprises mag ik er van uitgaan dat het aanpalende feest van de Goedheiligman voldoende besproken is, en kunnen wij ons gaan bezinnen op de Kerst, die er vlak achteraan komt. Voor de Katholieken onder ons betekent dat onder meer zo’n adventskalender waar je op de eerste dag natuurlijk al alle chocolaatjes uit had gegraasd, en daarna weer alle klepjes voorzichtig had dichtgedaan zodat niemand dacht dat je een veelvraat bent.

Voor de rest van ons gaat de Kerst natuurlijk meer over de spirituele en existentiële kant. Een mentaal rustpunt, een moment om stil te staan bij hoe het jaar verlopen is. Een gelegenheid, kortom, waarbij wij weer onze jaarlijkse bezinning gaan maken over of het beenham of kalkoen wordt deze keer, en wat er bij de LIDL in de schappen ligt met zo’n “delicieux” doosje er om heen. Als je ziet wat er daar – nu al – te koop ligt lijkt de recessie nog wel mee te vallen (maar die is dan ook voorbij, had ik in de krant gelezen): Hertenbiefstuk; lamsbouten, speelse bosjes asperges met zo’n lap veels te zout spek er omheen en hele planken vol met andere culinaire bevliegingen die je met bijgeleverde knijpfles kunt omtoveren in een bord eten waar Herman Den Bijker een minderwaardigheidscomplex van zou krijgen. In de praktijk staat die knijpfles straks gewoon op tafel, natuurlijk, zodat iedereen naar eigen smaak zijn carpaccio kan bedelven (flarf!) onder een rode wijnreductie met aalbessen en een vleugje pijpkaneel. Feestelijk!

Als het meezit, is er straks ook nog licht-vochtig Anton Pieck Kerst Toiletpapier in de aanbieding, voor de nazit. 

GOEDGESINT

De Sint is weer ingetocht (niks van gemerkt, want op tijd intochtstrip langs de ramen geplakt), dus hopelijk kunnen we nu de controverse over zijn getinte assistent manager ook weer een jaar in de kast zetten. Wat nu prioriteit één is, is het maken van De Surprise en Het Gedicht. “Had je daar niet al ’s een stukje over geschreven?” zult u zeggen. Ja, dat klopt, maar dat stukje bent u al vergeten. Bovendien ben ik nu een jaar ouder (niet wijzer), en wie weet wat ik nog toe te voegen heb.

Surprises dus. Dit werkt als volgt: men trekke een lootje, waarop de naam valt te lezen van iemand waarvoor u normaal nooit een cadeautje zou kopen, laat staan een gedicht voor zou pennen. Dat geeft niets, want het is voor deze keer geoorloofd om een licht satirische benadering te hanteren zodat u zich kunt bedienen van alle twijfelachtige karaktertrekken van de gelukkige ontvanger van uw surprise (lees: slachtoffer) om tijdens de pakjesavond even recht te zetten wat u aan irritaties heeft opgelopen in de rest van het jaar.

Dit is het moment om als gulle gever cadeaus te kopen in de lijn van: geurvreters, haargroeimiddel, vliegenstrippen, luchtverfrissers, ticket voor een enkele reis naar ver weg, of andere hints. Gezien het feit dat het een surprise is, en de ontvanger niet zeker weet wie deze gemaakt heeft (en u bent toch niet zo dom om dat gedicht in uw eigen handschrift bij te sluiten?), levert dit altijd een leuk spanningsveld op, waarbij de sukkel die als eerste zegt: “dat was IK niet” meteen ook de voorspelbare zondebok wordt.

Nu u zowel het cadeau als een onderwerp voor het gedicht heeft, wordt het tijd voor de echte surprise. En sla dit jaar die strooprollade over, want die maakt u elk jaar en iedereen weet dat die bij u vandaan komt, dus dan werkt “de zondebok” niet. Nee, dit jaar staat in het thema van een iets meer ambitieuze benadering. Denk: Gamma, Praxis, Bouwmarkt. Zak cement. Water. Onverwoestbare surprise van 50 Kg, met, na ùren beitelen, bikken, of meppen met een moker ook op de koop toe een cadeau dat een punt zet. Of anders iets met een plastic 30 liter emmer en 40 bussen talkpoeder of zo. Poef! En het is meteen al een White Christmas (effectief bij die fles anti-roos shampoo die er in verstopt zit). Ik kan me uit mijn eigen jeugd nog wel surprises van mijn broer herinneren, waar je, om bij het cadeau te komen, een hele sloopploeg van Volker Wessels voor nodig had of een koevoet, een klauwhamer, en een cirkelzaag. Hoe meer werk om bij de teleurstelling te komen, hoe mooier.

Terwijl het beton aan het uitharden is komt nu het moment om uw muze aan te spreken in de vorm van een gedicht. Schrijf dit niet met de hand (zie alinea drie), maar print het uit op een leuk papiertje. Voorwaarden van het gedicht zijn simpel: het moet rijmen, en aansluiten bij de persoon die straks met de pneumatische hamer bezig gaat (hoor, wie klopt daar kinderen?) om bij zijn presentje te komen. Uiteraard helpt het als het rijmt, maar het gaat vooral om de gedachte. Onthoud ook dat rijmwoorden voor “knoflook”, “haaruitval”, en “incontinentie” lastig te vinden zijn, maar: waar een wil is, is een weg. Ik wens u ook dit jaar weer veel succes.

BONEN VOOR PEANUTS

En wéér he? Elke keer denk ik dat ik uitgepraat ben over voedselfraude, paardenvlees in rundvlees, en zo. Ook al was de discussie wat uitgelopen via de scharreleierfraude en visfraude. Maar nee. Net toen ik lekker ging zitten om u te berichten over de gi-gan-tiese overwinning in de zwarte pieten affaire (want die mogen nu geen grote oorringen meer bij de intocht, dus daar zullen al die mensen die vinden dat - vul zelf een kleur in - Piet gewoon moet kunnen nu toch wel van op hun neus kijken), ging het weer mis.

Want wat gebeurt er? Ik sla de Google open op de pagina met nieuws, en ik word meteen geconfronteerd met een verhaal over dat er in FairTrade Chocoladeletters bijna geen FairTrade chocolade zit (volgens een officiële woordvoerster van FairTrade, nota beide bene). Net zoals bij Groene Stroom (waar ook geen fairtrade chocolade in zit) worden wij als consument weer eens voor het milieuvriendelijke lapje gehouden. Maar ongeveer één procent van uw letter (zelfs als u Willem heet) is fairtrade. De rest bestaat uit chocola van boeren die voor hun cacaobonen gewoon peanuts krijgen, als u begrijpt wat ik bedoel.

Het zal bij de fairtrade koffie dan ook wel zo zitten, dacht ik nog. Maar het roept wel de vraag op of Sinterklaas hier al van af wist, en gewoon altijd zijn mond heeft gehouden. Want: geen Sinterklaas, dan ook geen chocoladeletters. Dus, nieuwsgierig geworden zocht ik de website van fairtrade.nl op, en klikte op de link naar “ons verhaal”. En begon vervolgens smakelijk te lachen, want: “Wij zijn het merk van de eerlijke producten”. Na het lezen over de chocola was ook de alinea “Binnen Fair Trade Original hebben wij een eigen manier van zakendoen. (ja, daar zijn we nu wel achter) …Want onze eindeloos lekkere producten hebben ook nog eens eindeloos veel effect op de makers ervan: koffieboeren in Latijns-Amerika, theeplukkers in Afrika, rijstboeren in Thailand. Ook deze lijst is eindeloos. Dit alles doen we al heel erg lang. Het is onze specialiteit, zeg maar”

Terug naar het krantenartikel (dat vandaag in Het Parool stond) was er vervolgens een hele verhandeling over “eerlijke chocola”. Ik denk persoonlijk dat chocola niet eerlijk of oneerlijk is, net zo min als dat sigaretten mensen doodmaken (dat doen de mensen zélf door die sigaretten in brand te steken en de rook te inhaleren). Ik denk alleen wel dat er een hele iets-minder-eerlijke industrie is die ontdekt heeft dat er een paar grote en voorspelbare knoppen zijn die je kunt indrukken om de consument naar een product toe te sturen. De knoppen Groen en Schuldgevoel, om er maar ’s twee te noemen.

Dat gaat zo: je adverteert een product met een aardig verhaal over hoe die cacaoboon persoonlijk geplukt is door meneer M’Guano uit Eritrea, of een van zijn 17 echtgenotes. En dat hij daarvoor ook een goeie prijs betaald krijgt. Maar dat kan alleen maar doorgaan als u elke week een paar pond van zijn koffiebonen er doorheen jaagt, dat spreekt. U draagt bij aan het persoonlijke welzijn van M’Guano, en tevens aan de mogelijk voor hem om echtgenote nummer 19 aan te schaffen. Een mooi gebaar. Behalve dan dat er in elk pond koffie maar twee “eerlijke” bonen zitten en de rest gewoon uit het pakhuis van Douwe Egberts of een vergelijkbaar bedrijf komt, en er zo wel een FairTrade plakkertje op mag waar de prijs door omhoog gaat.

Gelukkig zijn er nog uitzonderingen: mijn blog, bijvoorbeeld, die uit milieuoverwegingen niet op papier verkrijgbaar is en alleen via groene energie vervaardigd word, en geheel voor niets. En dat terwijl ik als kind al zo geleden heb.

E-LEVEN

Je ziet het steeds vaker: mensen die ineens niet meer echt roken, maar e-roken.  Dat is namelijk beter voor je, want je krijgt alleen nog maar nicotine binnen, zonder al die andere bende. Een beetje alsof je dus een mond vol nicorette hebt, maar van dat je nog wel cool aan het “roken” bent. Nu ben ik zelf een pijproker, en er zijn geen e-pijpen op de markt (en al zou dat wel zo zijn, dan zou ik daar nog niet dood mee gevonden willen worden), en ik kijk er een beetje sceptisch tegenaan. Óf je rookt, of je rookt niet.

Volgens mij is de helft van de e-verleiding dat je ineens mag “roken” op plekken waar dat normaal helemaal niet mag, dus: tussen al die nog analoog rokende collega’s die straks weer verplicht naar rookhok dan wel buitenlucht worden verbannen om er een op te steken. Een soort van legitiem sarren, dus. Kan natuurlijk ook zijn dat de e-roker zich ineens weer als roker kan manifesteren zonder de bedenkelijke reputatie die daar zo langzamerhand bij hoort. Bovendien pas je nu helemaal in het digitale tijdperk met je iPEUK.

Dat het niet bij e-roken blijft begrijpt een kind. Er zijn naast roken nog allerlei andere kwalijke gewoontes die op deze manier digitaal kunnen worden opgeleukt. Ik kan er wel een paar bedenken. E-drinken? Van dat je zo’n heupfles hebt met twee 9 volt batterijen waar je discreet aan kunt lurken en waar je wel net zo lam van wordt, maar niet de bijverschijnselen hebt. Dus, lam: ja; trek in middernachtelijke döner en hitsig gedrag: nee. Is natuurlijk wel wat voor te zeggen (behalve als je een uitbater bent van een döner-tent, uiteraard). En uiteraard is e-drinken toegestaan op iedere locatie, want het is niet écht drinken. Dus kun je lekker tussen je collega’s aan je bureau zitten lallen terwijl zij dat voor na het werk moeten bewaren.

Wat nog meer? E-roïne? Moet kunnen, toch? Een soort van laudanum voor het digitale tijdperk – werkt vast ge-wel-dig tegen stress. Een soort van compensatie voor de tsunami van Red Bull en andere energy drinks die er landelijk weggedronken wordt. Ook handig voor die getroebleerde tieners die niet stil kunnen zitten op school.

En ook voor losbandige seks is dit natuurlijk een oplossing: geen ongewenste zwangerschappen, en geen branderig gevoel bij het plassen meer bij een onzorgvuldig gekozen partner. Een seksueel actief mens kan gewoon e-Krikken (dat kon natuurlijk al, maar wie wil er een “speeltje” als hij of zij ook een iPiem kan kopen? (interactief! Heeft soms ook hoofdpijn!) Een geheel up-to-date versie van de in “Sleeper” (Woody Allen, 1973) geïntroduceerde Orgasmotron, maar dan veel kleiner. En uiteraard ook weer te gebruiken op plaatsen waar normaal losbandig gedrag niet zou mogen, dus we gaan een interessante tijd tegemoet op Facebook.

De vraag is dan alleen of je na gebruik dan ook hoort te e-roken. Of mag je dan voor één keer een échte sigaret?

ALTIJD TIJD

Deze week hebben we allemaal een uur extra de tijd. Dit lijkt natuurlijk aantrekkelijker dan het in werkelijkheid is omdat je in de praktijk twee uur nodig hebt om A: al die veels te dure horloges om te zetten, en B: al die magnetrons, klokwekkers, autoklokken, wandklokken, DVD- en Videorecorders, goedkope prepaid telefoons, en PC’s. Dat betekent dus ook (voor de doordenkers) dat we in het voorjaar hetzelfde doen, waardoor we elk jaar eigenlijk twee uur inleveren (een in de lente, en een in de herfst).

Het grappige is natuurlijk dat met al dat aanpassen van de klokken de dagen er niet langer op worden, en dat de consternatie alleen maar groter wordt naarmate we meer apparaten met een tijdfunctie in ons leven binnenhalen. Waardoor we dus eigenlijk bezig zijn als een hond die zijn eigen staart aanrent: elk apparaat dat ons tijd gaat besparen heeft dan ook jaarlijks twee keer weer tijd nodig zodat het op efficiënte wijze kan doorgaan met tijd besparen.

Terwijl u daar eens over nadenkt, is het in de afgelopen week – helaas – duidelijk geworden dat de mensen die het de moeite waard vonden om te gaan demonstreren dat [vul zelf kleur in] Piet moet blijven – want die is niet racistisch bedoeld - zich hebben laten kennen door tijdens de demonstratie zich behoorlijk racistisch te gedragen jegens een aantal medelanders. Daar help je de goede zaak me, blijkbaar. De gemoederen waren blijkbaar behoorlijk verhit, en de politie moest er aan te pas komen om een oud vrouwtje uit Papua Nieuw Guinea te arresteren voor haar eigen bestwil en omdat zij maar niet ophield met door andere mensen lastig te worden gevallen (volg je ‘m nog?). Waaruit maar weer blijkt dat je wél straffeloos kunt bezuinigen op echte uitkeringen, maar niet op fictieve cultuurverschijnselen.

Ik vermoed dan ook dat na de recente sinterklaasnederlaag (scrabble score!) de Partij Van De Dieren al bezig is met een campagne over het leed van rendieren, en Amnesty International met iets vergelijkbaars in het kader van uitgeprocedeerde Elven op de Noordpool. Tja, je moet wat als er een tijdje geen bultrug aanspoelt, of geen kinderboerderij in opspraak raakt.

Ondertussen komt natuurlijk de pakjesavond wel steeds dichterbij, en loopt u de hele dag op eieren want plotseling kan er ineens iemand van u verlangen dat er lootjes moeten worden getrokken zodat u een surprise en een gedicht voor iemand uit uw omgeving kunt fabrieken. Uiteraard is het altijd weer een verrassing wie u trekt, maar het is elk jaar diezelfde vriend/neef/oom/tante/collega waar u toch al nooit mee door één deur kon, en waarvoor u nu verplicht iets aardigs moet doen, mét gedicht. De Dalai Lama zou dit waarschijnlijk een goed idee vinden, maar u niet. Dus gaat u nu in paniek lootjes ruilen om een meer gepaste kandidaat te bemachtigen. Maar omdat onpopulaire mensen meestal bij veel anderen óók niet populair zijn, komt dit zelden goed, want diegenen die wel lootjes willen ruilen hebben ook onpopulaire kandidaten.

Waarmee ik dus weer terugkom bij die tijdbesparende activiteiten die uiteindelijk uitdraaien op dat ze méér tijd gaan kosten, of zoals in dit geval, activiteiten die u het leven makkelijker zouden moeten maken uiteindelijk na veel inspanning exact dezelfde uitkomst opleveren. Ik denk dat ik ga sparen voor een onbewoond eiland waar ik een commune voor Pieten, rendieren en elven (twaalven, ook) ga stichten, en waar klokken verboden zijn. En surprises.